Brunei kan dan wel een schatrijk land zijn, de morele armoede van zijn leider staat voor mij buiten kijf!

De amputatie van ledematen, publieke steniging, zweepslagen: deze middeleeuwse praktijken behoren voortaan tot het standaardarsenaal van vergeldingsmaatregelen voor ongewenst gedrag in Brunei.

Staten zijn verantwoordelijk voor hun eigen regels – maar die regels zijn zelf onderworpen aan de principes van de universaliteit van mensenrechten, en meer bepaald het verbod op een onmenselijke behandeling of marteling. “Respect voor de nationale context” is geen excuus.

In het bijzonder de rechten van vrouwen en kinderen, en van de LGBTI-gemeenschap worden fundamenteel geschaad.

Dit is mijn laatste tussenkomst voor deze zittingsperiode. Mensenrechten zijn nooit helemaal verworven. Enkel politieke druk kan duurzaam iets veranderen als mensenrechten zwaar geschonden worden, zoals in Brunei. Het parlement doet dit vandaag, de Commissie en de EDEO moeten aandringen om de gecontesteerde wetgeving in te trekken.